Cuestión de segregación

Non ía facer ningunha introducción; sinxelamente comezar só co texto da autora, suficientemente impactante. Pero á hora de escribir o título da entrada xurdiume a dúbida: "o texto válese por el só, pero con qué primeiras palabras invito a lelo?, de qué trata o texto?". De repente deime de conta que é a temática dunha das investigacións nas que me vou a aventurar: demostrar con datos estatísticos que no colexios galegos se está a producir unha selección da nenez e mocidade inmigrada. Unha cuestión de segregación.

"Había bloques de xudeos, bloques de católicos e bloques de negros. Nós tiñamos que manternos lonxe dos bloques dos negros, aínda que nunca nolo dixeran explicitamente. Simplemente nos amosaban como había que camiñar, por que rúas, e dicíannos onde non ir, a que rúas. As rúas polas que non debíamos de pasar só tiñan aquilo en común: caras negras, nenos negros. Todas as rúas dos xudeus e dos católicos encontrábanse na mesma área, alternativamente, nunca se mesturaban. Pera a min gustábame ir onde non debía e por iso adoitaba voltar á casa soa polas rúas dos católicos, porque ningúen podía recoñecerme con só mirar para min. (...) Entón, ao achegarme ao colexio, onde converxían nenos que viñan de todas as direccións, había uns bloques polos que todos tiñamos que pasar porque todos iamos ao mesmo sitio e era un feito que, independentemente de quen vivise alí, todos habiamos de rodealos ou atravesalos por cautos que fosemos.

(...)

... No colexio todos os nenos estamos xuntos, especialmetne os católicos polacos, os negros e os xudeos, pero despois do colexio non nos falabamos nin eramos amigos. (...). No colexio tiñamos que querernos os uns aos outros e xogar xuntos no recreo, pero nada máis, despois tiñamos que volver ao lugar de onde viñeramos. No noso bloque tiñamos que caernos ben xa fose así ou non, e non pasaba nada cando faciamos xogos colectivos percorrendo o noso bloque en toda a súa ampla extensión, pero ás veces cando eu só quería falar con alguén ou ver a alguén, a unha persoa que non era do noso bloque, senón alguén máis, algún católico polaco ou negro, entón non podía... porque non se podía, simplemente non estaba permitido."

Texto extraído das páxinas 33, 34 e 36 do libro de

DWORKIN, ANDREA (2001) Xeo e Lume. Edicións Xerais, Vigo.

Gracias Belén por prestarme o libro.