
Unha esquina da vila.

Aquí tedes o que vos contaba, un mostrador de móbiles en plena rúa; a quen non lle entra a tentación de levalo con unha?

A camareira do bar Osterport! Encantadora, séntase a falar contigo e a contarche, agárrache das mans. Moi cercana e cariñosa, (quen dicía que os do norte eran fríos?) mirade a foto, como te agarra. Ensinounos a dicir propina en inglés (imaxinádesvos aos nosos avoiños falando un perfecto inglés? a ver se Angelito Quintana lles da unhas clases) e non quería que lle deixáramos porque eramos estudantes e entende a nosa situación; explicounos que, en xeral, a xente non espera propina dos estudantes (que marabilla que siga a pasar por estudante!! varias veces me pasou!). Cervexa barata, céntrica e atención inigualable! Recomendado!

Situación do bar cando estábamos alí. Non se escoitaba a "tragaperras".

Dúas cervezas 22 coronas danesas, o que ven sendo: 1,5€ cada unha. E coa atención entrañable da camarera, jazz cando chegamos e inda que había unha panda de homes borrachos do país, estaba máis silencioso que o meu edificio pola noite.

Restaurante Casa Blanca, ao lado do porto. Non podemos permitirnos os seus prezos (comida spanish, xa a como na casa).

Onte tivemos soliño, que gusto me deu pasear polo lago Ostre Anleg. Aquí vimos en acción as palomas-pato!

Outra vista da vila.

Un oco da vila.

Outra industrial. Por aquí pasamos para ir ao lago Ostre Anleg (non se escribe así, eh, pero non atopo os caracteres)

Aquí haiche moita industria! Esta vai para Manolo, que se estivera aquí non dubidaría en sacarlle unha foto!

Debe ser o "Hola" danés, nun cartaz xigante. Para Ana! (vaiche encantar a postal que che enviei!)

O anuncio dun taller de bicicletas. Que graciosos ian dous nenos hoxe nun carriño remolque a unha bici!

Resulta que na academia de inglés á que asisto o protagonista da serie (exercicio de rol) está a ler este libro. Supoño que imaxe das protagonistas cambiaría notablemente en England ou Spain. É un dos poucos cartaces que se poden atopar pola rúa con cola.

As rapazas teñen unha patiserí exquisita na súa rúa. Esta tarta estaba deliciosa e a pasteleira é encantadora. Uunmm. O pan do día está riquísimo tamén!
1 comentário:
Morten sempre me levaba ó Mallorca Bar a emborracharme. Moitos recordos. O tempo voa.
Enviar um comentário