Eu que levo a gravadora como estampación das viaxes pasadas, deime conta que a música tamén me serve para iso. Onte merquei un mp3 ao comprobar o maravilloso que ir escoitando Väsen mentres camiño polo paseo marítimo. Estreeino na viaxe en tren Coruña-Ferrol con La machine, alucinante mistura. Algunha música fai que o meu pasado veña ao presente, pero máis ben da vida cotiá, da infancia... Neste pequeno traxecto entereime que cando volva a escoitar La machine, recordarei esta viaxe brillante, mariñeira, gustosa.
Mais o motivo da entrada é falarvos dese "famoso grupo italiano" Fundación Tony Manero mentres escoito o disco ben fresquiño e vinílico de Eclectica Ensemble (Umm maravilla das perspectivas abertas).
Iso, que por fin vinos en directo e, sinxelamente, quería contarvos que me encantan. Directa a súa discografía ao rosa e novo mp3.
Por alí, no concerto, tamén estaban os Loretta Martin outro grupo que fai fanki (meu) que me gustan moito. Cando falo deles sempre engado á conversa que fan falta grupos así.
Vivan as mentes voadoras sen prexuizos localistas.
1 comentário:
Curioso, este final de agosto levounos a cabeza aos sons da nosa vida.
Intentarei conseguir esa música da que falas.
Enviar um comentário